قبل از اینکه PVC به محصولات تبدیل شود ، باید با طیف وسیعی از مواد افزودنی ویژه ترکیب شود. این افزودنی ها می توانند تعدادی از خصوصیات محصولات را تحت تأثیر قرار دهند یا تعیین کنند. خصوصیات مکانیکی آن ، استحکام آب و هوا ، رنگ و وضوح آن و در واقع آیا باید در یک کاربرد انعطاف پذیر استفاده شود. این فرآیند ترکیب نامیده می شود. سازگاری PVC با انواع مختلفی از مواد افزودنی یکی از موادی است که بسیاری از نقاط قوت و همان چیزی است که آن را به یک پلیمر بسیار متنوع تبدیل می کند. PVC را می توان پلاستیک کرد تا آن را برای استفاده در کفپوش و محصولات پزشکی انعطاف پذیر کند. PVC سفت و سخت ، همچنین به عنوان PVC-U (U مخفف "Unplasticized" شناخته می شود) به طور گسترده در برنامه های ساختمانی مانند قاب های پنجره استفاده می شود.

مواد افزودنی عملکردی مورد استفاده در کلیه مواد PVC شامل تثبیت کننده گرما ، روان کننده ها و در صورت انعطاف پذیر PVC ، پلاستیک سازها است. مواد افزودنی اختیاری ، شامل طیف وسیعی از مواد از پردازش ایدز ، اصلاح کننده های ضربه ، اصلاح کننده های حرارتی ، تثبیت کننده اشعه ماوراء بنفش ، مقاوم در برابر شعله ها ، پرکننده های معدنی ، رنگدانه ها ، به بیوکسیدها و دمیدن عوامل برای کاربردهای خاص است. محتوای واقعی پلیمر PVC در برخی از برنامه های کفپوش می تواند به میزان 25 ٪ از جرم باشد ، باقیمانده توسط مواد افزودنی به حساب می آید. سازگاری آن با مواد افزودنی امکان اضافه کردن احتمالی از ذخایر شعله را فراهم می کند اگرچه PVC به دلیل وجود کلر در ماتریس پلیمر ذاتاً آتش سوزی است.

مواد افزودنی عملکردی

تثبیت کننده حرارت

تثبیت کننده گرما در کلیه فرمولاسیون های PVC برای جلوگیری از تجزیه PVC توسط گرما و برشی در حین پردازش ضروری است. آنها همچنین می توانند مقاومت PVC را در برابر نور روز و هوازدگی و پیری گرما تقویت کنند. علاوه بر این ، تثبیت کننده های گرما تأثیر مهمی در خصوصیات بدنی PVC و هزینه فرمولاسیون دارند. انتخاب تثبیت کننده گرما به تعدادی از عوامل از جمله نیازهای فنی محصول PVC ، الزامات تصویب نظارتی و هزینه بستگی دارد.

روان کننده هااینها برای کاهش اصطکاک در حین پردازش استفاده می شود. روان کننده های خارجی می توانند اصطکاک بین PVC و تجهیزات پردازش را کاهش دهند ، در حالی که روان کننده های داخلی روی گرانولهای PVC کار می کنند.

پلاستیک سازپلاستیک ساز ماده ای است که هنگام افزودن به یک ماده ، معمولاً پلاستیک ، آن را انعطاف پذیر ، انعطاف پذیر و آسان تر می کند. نمونه های اولیه پلاستیک سازها شامل آب برای نرم کردن خاک رس و روغن به پلاستیک سازی برای ضد آب قایق های باستانی است. انتخاب پلاستیک سازها به خصوصیات نهایی مورد نیاز محصول نهایی بستگی دارد و در واقع این محصول برای کاربرد کفپوش یا یک برنامه پزشکی است. بیش از 300 نوع پلاستیک ساز مختلف وجود دارد که حدود 50-100 در آن استفاده می کنند. پلاستیک سازهای متداول فتالات هستند که می توانند به دو گروه مجزا با کاربردها و طبقه بندی های بسیار متفاوت تقسیم شوند. فتالات کم: فتالات وزن مولکولی کم (LMW) حاوی هشت یا کمتر اتم کربن در ستون فقرات شیمیایی آنها است. اینها شامل DEHP ، DBP ، DIBP و BBP است. استفاده از این فتالات در اروپا محدود به برخی از برنامه های تخصصی است. فتالات بالا: فتالات وزن مولکولی بالا (HMW) کسانی هستند که دارای 7 - 13 اتم کربن در ستون فقرات شیمیایی خود هستند. این موارد عبارتند از: DINP ، DIDP ، DPHP ، DIUP و DTDP. فتالات HMW با خیال راحت در بسیاری از روزهای روز از جمله کابل و کفپوش استفاده می شود. پلاستیک سازهای تخصصی ، مانند چربی ، سیترات ، بنزوئات و تریملیلتات ها استفاده می شود که در آن خصوصیات فیزیکی ویژه ای مانند توانایی مقاومت در برابر دمای بسیار پایین یا جایی که افزایش انعطاف پذیری مهم است ، مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از محصولات PVC که هر روز از آنها استفاده می کنیم اما تمایل به استفاده از آن را دارند حاوی پلاستیک سازهای فتالات هستند. آنها شامل همه چیز از وسایل پزشکی نجات دهنده مانند لوله های پزشکی و کیسه های خونی ، تا کفش ، کابل های برقی ، بسته بندی ، لوازم التحریر و اسباب بازی ها هستند. علاوه بر این ، فتالات در سایر برنامه های غیر PVC مانند رنگ ، محصولات لاستیکی ، چسب و برخی مواد آرایشی استفاده می شود.

مواد افزودنی اختیاری

این مواد افزودنی اختیاری برای یکپارچگی پلاستیک کاملاً ضروری نیستند بلکه برای ترسیم سایر خصوصیات استفاده می شوند. مواد افزودنی اختیاری شامل کمک های پردازش ، اصلاح کننده های ضربه ، پرکننده ها ، لاستیک های نیتریل ، رنگدانه ها و رنگ ها و مقاوم در برابر شعله است.